Staruszka / Old Woman

Piotr Waligóra 1909 Sechna Ujanowice – 1968 Staruszka powstała około 1955 roku Gips 38 x 33,5 x 32 cm Muzeum Zamoyskich w Kozłówce MPK/SW/214 Rzeźba przedstawia starszą kobietę, ukazaną frontalnie – od klatki piersiowej w górę. Wykonana z jasnego, niemal kredowobiałego gipsu, emanuje surowością i szczerością materiału. Jej powierzchnia nie została wygładzona – przeciwnie, pełna jest zagłębień, rys i śladów co podkreśla ekspresyjny charakter pracy. Twarz kobiety przyciąga uwagę swoją intensywnością – poważna, poorana zmarszczkami, nosi wyraźne piętno wieku i doświadczenia. Wysokie, pomarszczone czoło i uniesione brwi sugerują zatroskanie lub głęboką refleksję. Nos jest mocno zaznaczony, prosty, a zaciśnięte, opadające usta nadają twarzy surowy, niemal bolesny wyraz. Oczy skierowane są przed siebie – jakby w spojrzeniu utkwiła pamięć minionych lat lub niepokój o to, co nadejdzie. Gładko zaczesane do tyłu włosy ściśle przylegają do czaszki, wzmacniając wrażenie dyscypliny i oszczędności formy. Zarys ubrania jest szkicowy – jedynie zaznaczony kołnierzyk przywodzi na myśl skromny fartuch lub prostą suknię, wzmacniając wrażenie codzienności i pokory. Choć utrzymana w realistycznej konwencji, rzeźba mówi przede wszystkim emocjami. To portret kobiety, którą życie naznaczyło ciężarem, ale nie pozbawiło godności. Jest w niej cicha duma, zmęczenie, siła – i opowieść, której nie trzeba wypowiadać.